ਖੜਗ ਸਰੋਤ : ਪੰਜਾਬੀ ਸਭਿਆਚਾਰ ਸ਼ਬਦਾਵਲੀ ਕੋਸ਼, ਪਬਲੀਕੇਸ਼ਨ ਬਿਊਰੋ, ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ, ਪਟਿਆਲਾ।

ਖੜਗ (ਨਾਂ,ਪੁ) ਚੌੜੇ ਫਲ਼ ਵਾਲੀ ਤਲਵਾਰ

ਖੜਗ ਸਰੋਤ : ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕੋਸ਼ (ਸਕੂਲ ਪੱਧਰ), ਪਬਲੀਕੇਸ਼ਨ ਬਿਊਰੋ, ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ, ਪਟਿਆਲਾ।

ਖੜਗ [ਨਾਂਇ] ਕਿਰਪਾਨ , ਤਲਵਾਰ, ਸ੍ਰੀ ਸਾਹਿਬ

ਖੜਗ ਸਰੋਤ : ਗੁਰੁਸ਼ਬਦ ਰਤਨਾਕਾਰ ਮਹਾਨ ਕੋਸ਼, ਪਬਲੀਕੇਸ਼ਨ ਬਿਊਰੋ, ਪੰਜਾਬੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ, ਪਟਿਆਲਾ।

ਖੜਗ. ਸੰ. खड्ग —ਖੜੑਗ. ਸੰਗ੍ਯਾ—ਜੋ ਖੰਡਨ (ਭੇਦਨ) ਕਰੇ ਸੋ ਖੜਗ. ਦੇਖੋ, ਖਡੑ ਧਾ. ਕ੍ਰਿਪਾਣ. ਸ਼੍ਰੀ ਸਾਹਿਬ. ਧਨੁਰਵੇਦ ਅਨੁਸਾਰ ਖੜਗ ਚਾਰ ਅੰਗੁਲ ਚੌੜਾ ਅਤੇ ੫੦ ਅੰਗੁਲ ਲੰਮਾ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਏ. ਖੜਗ ਚਲਾਉਣ ਦੇ ਪ੍ਰਕਾਰ (ਤਲਵਾਰ ਦੇ ਹੱਥ) ੩੨ ਲਿਖੇ ਹਨ. “ਅਸਿ ਕ੍ਰਿਪਾਨ ਖੰਡੋ ਖੜਗ ਸੈਫ ਤੇਗ ਤਰਵਾਰ। ਰੱਛ ਕਰੋ ਹਮਰੀ ਸਦਾ ਕਵਚਾਂਤਕ ਕਰਵਾਰ.” (ਸਨਾਮਾ) ੨ ਜਗਤਵਿਨਾਸ਼ਕ (ਲੈ ਕਰਨਵਾਲਾ) ਮੰਨਕੇ ਮਹਾਕਾਲ ਦਾ ਨਾਉਂ ਭੀ ਖੜਗ ਆਇਆ ਹੈ. “ਨਮਸਕਾਰ ਸ੍ਰੀ ਖੜਗ ਕੋ.” (ਵਿਚਿਤ੍ਰ) “ਖੜਗ ਗੋਦ ਮੈ ਤੁਮ ਕੋ ਪਾਯੋ.” (ਗੁਵਿ ੧੦) ੩ ਗੈਂਡੇ ਦਾ ਸਿੰਗ । ੪ ਗੈਂਡਾ.

ਖੜਗ ਸਰੋਤ : ਪੰਜਾਬੀ ਕੋਸ਼ ਜਿਲਦ ਦੂਜੀ (ਖ ਤੋਂ ਵ)

ਖੜਗ, (ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ : खड्ग) \ ਇਸਤਰੀ ਲਿੰਗ : ਤਲਵਾਰ

–ਖੜਗਧਾਰੀ, ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਣ  : ਤਲਵਾਰ ਨੂੰ ਧਾਰਨ ਕਰਨ ਵਾਲਾ, ਕਿਰਪਾਨਧਾਰੀ, ਪੁਲਿੰਗ : ਖ਼ਾਲਸਾ

–ਖੜਗਪਾਣਿ, ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਣ :  ਜਿਸ ਦੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਤਲਵਾਰ ਹੈ; ਪੁਲਿੰਗ : ੧. ਖਾਲਸਾ ; ੨. ਅਕਾਲ : ‘ਖੜਗਪਾਣਿ ਖਲਦਲ ਬਲਹਰਣੰ’ (ਗ੍ਯਾਨ)

–ਖੜਗ ਪੁੱਤਰ, ਪੁਲਿੰਗ : ਪਿਛਲੇ ਸਮਿਆਂ ਦੀ ਇੱਕ ਪਰਕਾਰ ਦੀ ਕਟਾਰੀ ਜੋ ਤਕਰੀਬਨ ਇੱਕ ਹੱਥ ਲੰਮੀ ਅਤੇ ਦੋ ਉਂਗਲ ਚੌੜੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਜਿਸ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਬਹੁਤ ਨੇੜੇ ਆਏ ਦੁਸ਼ਮਣ ਤੇ ਵਾਰ ਕਰਨ ਲਈ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ

–ਖੜਗ ਵਿੱਦਿਆ, ਇਸਤਰੀ ਲਿੰਗ : ਤਲਵਾਰ ਦੇ ਵਰਤਣ ਦੀ ਵਿੱਦਿਆ